به نظر می‌رسد ارتباط با اینترنت قطع است.

اتصال دستگاه با اینترنت را بررسی کنید ...

اصلی و عمومی اصفهان، آمادگاه

استان اصفهان

اصلی و عمومی اصفهان، آمادگاه

دفاع مقدسجغرافیا و نظامیآمادگاه
استان اصفهان
آخرین ویرایش: ۱۴۰۳/۱۰/۰۵ چاپ

اصلی عمومی، آمادگاه،  یکی از یگان‌های آمادی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران مستقر در استان اصفهان.

  از ۱۳۴۱ ش، یک ‌قسمتی به ‌نام آماد لشکر در محلی به ‌نام کاروانسرای عباسی (خیابان آمادگاه، هتل عباسی) اصفهان، هستۀ اولیه آمادگاه اصلی عمومی اصفهان تشکیل شد که سوابق و اطلاعاتی دقیقی از آن در دست نیست. آماد لشکر در ۱۳۴۲ ش به منطقه جنوب اصفهان (پادگان فرح‌آباد سابق، محل فعلی گروه ۵۵ توپخانه اصفهان) انتقال‌یافت و با نام آمادگاه ۳۰۱ ارتش با تابعیت پشتیبانی منطقه ۲ شیراز مشغول فعالیت گردید. از اوایل ۱۳۵۱ ش این آمادگاه ضمن تجدید سازمان، با عنوان آمادگاه ۵۷۲ عمومی اصفهان نام‌گذاری شد و با تابعیت پشتیبانی منطقه ۲ شیراز به فعالیت خود ادامه داد (تاریخچه سربازخانه شماره ۲، ص ۳). آمادگاه از ۱۹ بهمن ۱۳۶۵ بنابه دستور فرماندهی آماد و پشتیبانی نیروی زمینی ارتش، تغییر سازمان داد و از زیر امر پشتیبانی منطقه ۲ شیراز خارج شد و به تابعیت مستقیم فرماندهی آماد و پشتیبانی نیروی زمینی درآمد و برابر وظایف مصوبه، پشتیبانی و لجستیک کلیه یگان‌های رزمی و عملیاتی نیروی زمینی ارتش به‌استثنای اقلام آمادی طبقه ۵ (مهمات)، طبقه ۸ (اقلام بهداری) و طبقه ۹(قطعات یدکی) مستقر در استان‌های جنوب و جنوب شرق را به‌عنوان آمادگاه اصلی و عمومی اصفهان آغاز نمود (تاریخچه آمادگاه اصفهان، ص ۲- 3).

آمادگاه اصلی عمومی اصفهان یک آمادگاه مبنا با تأسیسات عمده آمادی است که برای دریافت، انبار و توزیع آمادها برای بیش از یک رسته فنی و همچنین نگهداری حساب‌ها و کنترل توزیع کلیه طبقات عمده آمادی برای تمامی منطقه عملیات و بخش‌های عمده وابسته را بر عهده دارد (فلاح‌دوست، ص ۲۴۷) و از قسمت‌های ستادی، یگان پشتیبانی و یگان مخازن تشکیل ‌شده است (تاریخچه سربازخانه شماره ۲، ص ۷-10).

پس‌از انقلاب اسلامی ایران، سرهنگ حسین توکلی‌مقدم از ۱۳۵۷ تا ۱۳۵۸ ش، سرهنگ ۲ یعقوب علی زاهدی به مدت شش ماه تا ۱۵ اسفند ۱۳۵۸، سرهنگ هادی حاج‌حسینی از ۱۳۵۸ تا ۱۳۵۹ ش، سرهنگ حسین حامدیان از ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۰ ش، به فرماندهی آمادگاه منصوب گردیدند؛ همچنین سرتیپ ۲ حسین محمدیان از ۱۳۶۰ تا ۱۳۶۵ ش و سرهنگ اصغر بابائیان از ۱۳۶۵ تا ۱۳۶۷ ش فرماندهی آمادگاه را به عهده گرفتند (کتابچه لجستیک، ص ۶).

پس‌از پیروزی انقلاب اسلامی، آمادگاه اصفهان برمبنای شرح وظایفش در تشنجات و حوادثی که در فضای سیاسی کشور در حین انقلاب اسلامی می‌گذشت، مسئولیتی را عهده‌دار نبود و در حکومت‌نظامی نیز نقشی نداشت؛ لذا یگان‌های لجستیکی شامل: آمادگاه‌های اصلیِ عمومی، صحرایی و مهمات آسیبی ندیدند و قادر به انجام‌وظیفه و مأموریت‌های واگذاری پس‌از انقلاب گردیدند. این یگان‌های آمادی، اقلام عمده و قطعات یدکی را برای مداومتِ عملیات آینده، در آمادگاه‌ها ذخیره و با درایت فرماندهان سازمانی و حمیت قسمتی کارکنان حفظ کردند (تاریخچه سربازخانه شماره ۲).

آمادگاه اصلی عمومی اصفهان باتوجه‌به مأموریت محوله ازنظر آمادی در طول جنگ تحمیلی، به‌عنوان یک یگان پشتیبانیِ خدمات رزمی مستقل شرکت نداشته است اما این یگان به‌طور شبانه‌روزی در طول جنگ تحمیلی، پشتیبانی آمادی یگان‌های عملیاتی و فرماندهی مناطق پشتیبانی (پشتیبانی منطقه ۱ کرمانشاه، پشتیبانی منطقه ۲ شیراز، پشتیبانی منطقه ۳ تهران، پشتیبانی منطقه ۴ مراغه، پشتیبانی منطقه ۵ مشهد، پشتیبانی منطقه ۶ دزفول)، لشگر ۹۲ زرهی اهواز، لشکر ۶۴ پیاده ارومیه، لشکر ۲۱ پیاده حمزه(ع)، لشکر ۱۶ زرهی قزوین، لشکر ۸۸ زاهدان، آمادگاه اصلی عمومی آبیک قزوین، مرکز آموزش توپخانه اصفهان، مرکز آموزش زرهی شیراز، مرکز آموزش پیاده شیراز در منطقه عملیاتی و پشت جبهه، آمادرسانی و پشتیبانی آمادی اقلام به‌جز اقلام طبقه ۵(مهمات) و ۸(اقلام بهداری) را به عهده داشته است (اطلاعات یگانی گروه مخازن، ص ۵).

آمادگاه، پشتیبانی تهیه و توزیع اقلام موردنیاز یگان‌ها به‌جز اقلام بهداری و مهمات در طول هشت سال دفاع مقدس را به شرح زیر به یگان‌های عملیاتی و مناطق پشتیبانی خدمات رزمی درگیر در مناطق عملیاتی، برابر طرح تقسیم معاونت لجستیک نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران ارسال نموده است.

آماد طبقه ۱: این آماد عبارت است از اقلامی که به‌طور یکنواخت و در کلیه شرایط، روزانه مورد مصرف قرار می‌گیرد. مهم‌ترین اقلام این طبقه، جیره (مواد غذایی) است. جیره مقدار غذایی که برای مصرف روزانه یک رزمنده در نظر گرفته می‌شود. تغذیه یکی از مواردی است که روحیه‌ نفرات را اعم از افسر، درجه‌دار و سرباز را در جبهه بالا می‌برد. یک تغذیه متنوع و سالم در فرد باعث ایجاد اثرات روانی مثبت می‌شود. یگان‌های مستقر در مناطق عملیاتی تا رده گردان و گروهان (آتشبار) با تشکیل آشپزخانه ثابت و با داشتن جیره عملیاتی و اضطراری، به‌جز در موارد جابه‌جایی سریع یا زمان‌های حساس حمله و دفاع، از غذای گرم استفاده می‌کردند. آمادگاه اصفهان طی سال‌های دفاع مقدس یکی از تأمین‌کنندگان اقلام غذایی (جیره) شامل: برنج، روغن، رب، مربا، قند، چای، حبوبات، کنسرو و خشکبار یگان‌های مستقر در مناطق عملیاتی بوده است به‌طوری‌که آمار اقلامی ارسالی شامل: برنج ۶۴۰/721/14 کیلو، روغن ۰۹۰/074/6 کیلو، رب و مربا ۸۰۰ /905/ 7 کیلو، قند ۳/045/486 کیلو، چای ۷۵۰ /254/1 کیلو، حبوبات ۵۳۴ /902/6 کیلو، کنسرو و کمپوت ۲۷۶/447/2 کیلو و خشکبار ۴۰۱۱۳۵ کیلو بود (کتابچه لجستیک، ص ۱۸).

آماد طبقه ۲: این آماد شامل: پوشاک، تجهیزات انفرادی، چادرها، دست‌ابزارهای سازمانی، کیف ابزارآلات، وسایل و آمادهای اداری و زیستی است (فلاح‌دوست، ص. ۲۴۰) که آمادگاه اصلی و عمومی، اقلام عمده آن به‌خصوص پوشاک و تجهیزات انفرادی  را از داخل کشور تهیه می‌کرد و برای تهیه اقلامی مانند: پوتین با کفش ملی، جوراب با کارخانۀ جوراب‌بافی، لباس‌زیر با منابع داخلی قرارداد می‌بست. آمادگاه اصفهان برابر دستور فرماندهی آماد و پشتیبانی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران د ر طول جنگ تحمیلی، پوشاک و تجهیزات موردنیاز جبهه‌ها را از طریق مناقصه با کارخانه‌های داخلی اصفهان و همچنین در سال‌های دوم جنگ به بعد، با زندان‌های اصفهان برای دوخت پوشاک، قرارداد می‌بست و نسبت به انبار و توزیع و ارسال برابر طرح تقسیم فرماندهی آماد و پشتیبانی نیروی زمینی به مناطق عملیاتی اقدام می‌نمود. (فلاح‌دوست، ص ۱۲۹-130) اقلام دیگری شامل: کلاه آهنی، کلاه کار، پوتین، اورکت، نوشت‌افزار، صابون، جوراب، پتو، جیب خشاب، جیره اضطراری، کمد بایگانی، تشک ابری، بالش تخت، پایه ‌تخت، کمربند و قلاب، کوله‌پشتی، پانچو و بارانی و سینی‌آلات طی سال‌های جنگ تحمیلی شامل: کلاه آهنی و کلاه کار (401085 عدد)، پوتین (37390 زوج)، لباس‌ زیر (1294150 ثوب)، اورکت (244014 ثوب)، کوله‌پشتی (98540 عدد)، پانچو و بارانی (48269 عدد)، پتو (317872 تخته)، جیب خشاب (79980) و اقلام اداری و زیستی دیگر به یگان‌های عملیاتی مستقر در مناطق عملیاتی ارسال گردیده است (کتابچه لجستیک، ص ۱۸).

آماد طبقه ۳: این آماد شامل: بنزین، نفت، روغن، گریس، روغن‌های عایق‌کاری و هیدرولیک، روغن‌های ضد رنگ، گازهای مایع و فشرده، فرآورده‌های شیمیایی، خنک‌کننده‌ها، ضدیخ و زغال است (فلاح‌دوست، ص. ۲۴۰)، آمادگاه با دستور فرماندهی آماد نیروی زمینی ارتش با خرید روغن خودرو الوند از شرکت نفت اصفهان و انبار نمودن آن و برابر طرح تقسیم ارسالی از معاونت لجستیک نزاجا نسبت به ارسال آن به یگان‌های عملیاتی مستقر در مناطق نبرد در راستای تأمین مواد سوختی، نقش بارزی را به عهده داشت. آمادگاه اصفهان در طول جنگ مقدار ۷۳۳۵۰۰ لیتر روغن الوند به مناطق عملیاتی ارسال کرد (کتابچه لجستیک، ص ۱۸).

اقلام مورد نیاز شخصی جزو آماد طبقه ۶ اطلاق می‌شوند (فلاح‌دوست، ص ۲۴۱) و قسمت اعظم این طبقه از چانل اقلام طبقه ۱ به افراد و سایر کارکنان که استحقاق دارند تحویل می‌گردد (نشریه خلاصه برآوردها، ص ۳۴) آمادگاه اقلامی شامل ۱۳۰۳۶۰۳ بسته انواع آب‌نبات و شکلات و ۱۰۲۲۲۵ قوطی واکس و سایر، در طول جنگ به مناطق عملیاتی ارسال کرد (کتابچه لجستیک، ص ۱۸).

آماد طبقه ۷: اقلام عمده جداول سازمانی و تجهیزات شامل: تانک‌ها، تعمیرگاه‌های سیار، خودروها، جنگ‌افزارها، وسایل الکترونیک و مخابرات و غیره است (فلاح‌دوست، ص ۲۴۱) که برحسب اعلام نیاز واقعی یگان‌ها و صدور امریه از نزاجا و به‌طور معمول ازطریق آمادگاه‌های اصلی و عمومی آبیک و اصفهان واگذار می‌گردید (اقبالی، ص ۲۹). آمادگاه اصفهان برای تأمین جنگ‌افزار یگان‌های عملیاتی، سلاح‌هایی همچون: تفنگ ۶۲/7 میلی‌متری تعداد ۹۲/856 قبضه، تفنگ ۱۰۶/82 میلی‌متری ۲۱۸ قبضه، موشک‌انداز ۱۰۷ میلی‌متری ۲۴ قبضه، انواع خمپاره‌انداز ۶۱۰ قبضه، کلت ۳۶۲۱ قبضه، آرپی‌جی ۷ تعداد ۷۷۳۱ قبضه و حمام و ۱۷۶ دستگاه آشپزخانه صحرایی به یگان‌ها در مناطق عملیاتی ارسال کرد (کتابچه لجستیک، ص ۱۹).

آماد طبقه ۹: قطعات یدکی اقلام عمده جدول سازمان منهای قطعات یدکی بهداری در این طبقه گنجانده ‌شده است؛ مانند: بوستر ترمز، باتری ضد یخ، لوازم ترمز و کلاچ، گلنگدن، قنداق و غیره که توسط آمادگاه اصلی عمومی اصفهان در طول جنگ تحمیلی، اقلام یدکی موردنیاز خودرویی و سلاح شامل: قطعات سلاح، قطعات نیسان، قطعات تویوتا و قطعات کاام را برابر طرح تقسیم به گردان‌های تعمیر و نگهداری مناطق پشتیبانی شمال غرب (مراغه)، غرب (کرمانشاه)، جنوب غرب (دزفول) و همچنین گردان‌های تعمیر و نگهداری لشکرهای عملیاتی ارسال نموده است (همان).

آمادگاه اصفهان علاوه‌بر انجام مأموریت سازمانی خود، در تشکیل گردان پیاده بلال ۸۲۱ و ۸۳۱ که از کارکنان داوطلب پایور (کادر) و وظیفه برای حضور در منطقه عملیاتی از یگان‌های مستقر در اصفهان برابر دستور سرهنگ علی صیاد شیرازی (1323-1378)،فرمانده نیروی زمینی ارتش، در ۱۳۶۰ ش و ۱۳۶۱ ش در مرکز آموزش توپخانه تشکیل‌شده بود، مشارکت داشت. گروهان سوم گردان ۸۲۱ از کارکنان آمادگاه اصلی عمومی به فرماندهی ستوان محمدعلی غفاری و گردان ۸۳۱ به فرماندهی سرگرد فرامرز پورقلی‌زاده جمعی آمادگاه اصلی و عمومی تشکیل و به مناطق جنوب اعزام شد و در عملیات پدافندی تنگه چزابه (17/11/1360) در بستان واقع در استان خوزستان و عملیات بیت‌المقدس (3/3/1361) شرکت کرد (قدوسی‌نژاد، ص ۲۰-23).

آمادگاه اصلی عمومی اصفهان با اعزام کارکنان پایور و وظیفه جمعی خود به یگان‌های عملیاتی در عملیات‌های آفندی و پدافند و همچنین عملیات آمادی شرکت داشته است و برابر نامه ۲۰ آذر ۱۳۶۸ آمادگاه، در طول جنگ تحمیلی یک نفر افسر، یک نفر درجه‌دار و سه نفر سرباز از این یگان به شهادت رسیدند و همچنین یک نفر افسرِ آزاده جمعی این یگان می‌باشد (پرونده خدمتی شهید داوری)

محمود داوری دولت‌آبادی (1326-1359 ش) جمعی آمادگاه اصلی و عمومی در ۵ بهمن‌ 1359 به شهادت رسید و پادگان به ‌نام این شهید مزین گردیده است (سایت اطلاع‌رسانی شهدای ارتش).

محل استقرار کنونی آمادگاه اصلی عمومی، در شهر اصفهان، از مختصات ۰۸۵۰۰- 55250 (خانه‌های سازمانی) تا ۰۴۲۰۰- 54200 (درب یزد‌آباد پادگان) و از ۰۷۵۵۰- 56150 (برجک شاهین) تا ۰۴۸۵۰- 54500 (کارخانه سیمان)(مدرک: نقشه ۵۰۰۰۰/1 اصفهان) و از شمال به اتوبان شهید اقارب‌پرست، از جنوب به شهر ابریشم، از مشرق به ارتفاعات صفه و از غرب به اتوبان ذوب‌آهن اصفهان محدود است (تاریخچه سربازخانه شماره ۲، ص ۳).

در پی تشکیل فرماندهی ترابری نزاجا از خرداد  1367 و جدا شدن اقلام آمادی طبقه ۹ (قطعات یدکی) از فرماندهی لجستیکی نزاجا، با تشکیل آمادگاه اصلی قطعات، آمادگاه اصفهان به دو قسمت با نام «آمادگاه اصلی و عمومی» و «آمادگاه قطعات اصفهان» تقسیم و کلیه اماکن و تأسیسات موجود به‌طور مساوی بین دو آمادگاه تقسیم گردید. این دو یگان در ۲۴ آذر ۱۳۷۷ برابر دستورالعمل فرماندهی آماد و پشتیبانی نزاجا در هم ادغام و به ‌نام آمادگاه اصلی عمومی اصفهان مجدداً به فعالیت خود ادامه داد و در ۱۳۹۴ ش به ‌نام گروه مخازن اصفهان تغییر وضعیت یافت؛ سپس در ۱ بهمن ۱۳۹۵ گروه مخازن منحل گردید و با نام پادگان شماره ۲ پشتیبانی منطقه ۲ تحت تابعیت فرماندهی آماد و پشتیبانی جنوب شرق نزاجا قرارگرفت (همان، ص ۲-3).

مآخذ؛ اقبالی، حسین [سرتیپ ۲]، لجستیک و مانور ذوالفقار، تهران، فرماندهی لجستیک نزاجا، ۱۳۷۷ ش؛ اطلاعات یگانی گروه مخازن اصفهان، اصفهان، دایره آموزش و تأمین ۱۳۹۵ ش؛ پرونده خدمتی شهید محمود داوری، اصفهان، پادگان شماره ۲ پشتیبانی منطقه ۲، ۱۳۹۹ ش؛ پایگاه اطلاع‌رسانی شهدای ارتش جمهوری اسلامی ایران، شهید محمود داوری، http: //ajashohada. ir؛ تاریخچه و کارنامه عملیاتی پادگان شماره ۲ پشتیبانی منطقه ۲ ا، اصفهان، دایره آموزش و تأمین، ۱۳۹۵-1396 ش؛ تاریخچه آمادگاه اصلی عمومی اصفهان، اصفهان، دایره آموزش و تأمین، ۱۳۷۷ ش؛ فلاح‌دوست، شعاع‌الدین، بازوی نبرد، تهران، ایران سبز، چاپ اول ۱۳۹۲ ش؛ قدوسی‌نژاد، سید رضا، تاریخچه مراتو از خرداد  1359- 1370 ش، انتشارات دانشکده توپخانه صحرایی، ۱۳۹۶ ش؛ کتابچه لجستیک در هشت سال دفاع مقدس، اصفهان، دایره آموزش و تأمین، ۱۳۹۰ ش؛ نشریه خلاصه برآوردها، روش‌های درخواست و دریافت، مدیریت آموزش، دانشکده فرماندهی و ستاد.      

 

       / علی احمدی/

اصلی و عمومی اصفهان، آمادگاه

شناسه مدخل۶۲۵۰۲۴
شناسه مقاله۱۹۷۹
استاناصفهان
کارگروهدفاع مقدس
گروهجغرافیا و نظامی
زیرگروهآمادگاه
ارجاعیخیر
جلد چاپیجلد اول
آخرین ویرایشچهارشنبه، ۱۴۰۳/۱۰/۰۵

دانشنامهٔ استانی دفاع مقدس



نمایش بیشتر